پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

گوش سیاستمدار به اقتصاددان بدهکار نیست. سیاستمدار تقاضایی برای حل مشکلات از اقتصاددانان ندارد. در همه‌جای دنیا، تصمیم‌گیر و سیاست‌گذار مشکل را مطرح می‌کنند و کارشناسان برای آن مشکل، راه‌حل ارائه می‌دهند. اما در ایران، هم مشکلات را کارشناس مطرح می‌کند و هم راه‌حل را ارائه می‌دهد. شاید در نگاه اول تداوم هشدار دادن و ارائه راه‌حل‌ها، که ادامه روند موجود است، نتیجه‌ای غیر از آنچه تاکنون در پی داشته، حاصل نکند.بیماری اقتصاد ایران به حدی فراگیر شده که پزشک نباید منتظر مراجعه بیمار باشد و باید یک تجویز عمومی برای نجات همگان صادر کند. از این رو تجویز نسخه باید فراگیرتر شود و سال ۹۸ را متفاوت از سال‌ ۹۷ سازد. یک تغییر استراتژی نیاز است: تغییر گرانیگاه اصلاحات اقتصادی. به‌جای تکیه تحلیل‌های کارشناسی بر سیاست‌مدار و عرضه اطلاعات اقتصادی برای او، باید این عرضه به سمت شهروندان تغییر جهت دهد.

اتخاذ استراتژی کنترل پایه پولی برای مهار تورم، نسخه پیشنهادی مسعود نیلی مشاور رئیس دولت یازدهم به دولت بود و این سیاست در کنار سیاست آزاد‌سازی نرخ سود، بدون توجه به ماهیت درون‌زایی پول، فجایعی در اقتصاد و نظام بانکی به وجود آورد.مسعود نیلی در یک برنامه تلویزیونی در شروع کار دولت یازدهم در سال ۹۲ مهم‌ترینعلت بروز تورم در اقتصاد ایران را پایه پولی دانست و عوامل ایجاد این پایه پولی را به سه دسته تقسیم کرد. وی در این باره گفت:«برای تورم مساله این است که رشد حجم نقدینگی کنترل شود. رشد حجم نقدینگی هم آن بخشی که بانک مرکزی پول ایجاد می‌کند، مهم است.